Leczenie Wstrząsu w szpitalu
Należy się upewnić, że drogi oddechowe są drożne, a wentylacja i natlenienie wystarczające. Wszystkim pacjentom we wstrząsie należy podać tlen. Uwaga: Zawsze lepiej zaintubować za wcześnie niż za późno. Trzeba zapewnić dostęp do żyły i podać 500 ml płynu krystalicznego (roztwór soli fizjologicznej lub roztwór mleczanowy Ringera), o ile pacjent nie ma wady wrodzonej serca (patrz podrozdział 1.6). Pacjenta kładzie się płasko w pozycji na plecach (wartość pozycji Trendelenburga jest tu sporna).
Leczenie zaburzeń częstości akcji serca zostało omówione w podrozdziale 1.8. Zazwyczaj wstrząs nie występuje, jeśli częstość akcji serca mieści się w zakresie od 50 do I60 uderzeń/min.
Zanim zastosuje się leki, wazopresyjne, należy przywrócić prawidłową objętość wewnątrznaczyniową. Krytyczny spadek objętości krwi krążącej występuje w większości typów wstrząsów. Wybór płynów stosowanych w resuscytacji jest sprawą kontrowersyjną, jednak większość lekarzy zajmujących się medycyną ratunkową preferuje stosowanie na początku krystaloidów (sól fizjologiczna lub mleczanowy płyn Ringera). Wskazane jest podawanie płynu w dawkach wzrastających od 250 do 500 ml aż do uzyskania całkowitej dawki 2000 ml, unikając przewodnienia i jatrogennej zastoinowej niewydolności serca. Ilość podawanego płynu ustala się na podstawie kryteriów klinicznych (stan psychiczny, ciśnienie tętnicze krwi, szmery oddechowe, ilość moczu wydalanego w jednostce czasu) i wyników pomiaru centralnego ciśnienia żylnego, (jeżeli istnieje możliwość dokonania takiego pomiaru). Pacjenci, u których stwierdza się zbyt niskie wartości ciśnienia tętniczego krwi pomimo właściwej podaży płynów, mogą wymagać leków wazopresyjnych. Należy rozważyć podanie norepinefryny (Levonor) we wlewie od 0,5 do 30 μg/min lub dopaminy we wlewie kroplowym w dawce od 5 do 20 μg/kg m.c./min.
Zaburzone funkcjonowanie pompy zmniejsza także pojemność minutową serca i może prowadzić do wstrząsu. Leczenie uzależnione jest od etiologii. Można stosować dobutaminę w dawce od 2,5 do 10 μg/kg m.c./min dożylnie. Obniżenie kurczliwości mięśnia sercowego może być też spowodowane przedawkowaniem niektórych leków.
Zasadniczym postępowaniem przy podejrzeniu wstrząsu wywołanego przez krwotok jest wczesna konsultacja chirurgiczna. Jeżeli pacjent pozostaje oporny na stosowane leczenie opisane powyżej, należy dokonać ponownej oceny jego stanu. Rozważa się alternatywne przyczyny wstrząsu, jak posocznica (patrz podrozdział 9.9), odma opłucnowa anafilaksja, zażycie nieznanych leków, choroba Addisona, niedokrwienie krezki, wstrząs neurogenny, wstrząs nieodwracalny.
Kryteria hospitalizacji osoby ze wstrząsem
Wszyscy pacjenci we wstrząsie wymagają niezwłocznego przyjęcia na oddział intensywnej terapii; ostre przypadki chirurgiczne (tętniak rozwarstwiający aorty brzusznej, pęknięcie mięśnia brodawkowatego, pęknięcie przegrody międzykomorowej, ostry brzuch) wymagają natychmiastowego transportu na salę operacyjną.
zrodlo: Medycyna Ratunkowa