Leczenie Wstrząsu w szpitalu

Leczenie Wstrząsu w szpitalu

Należy się upewnić, że drogi oddechowe są drożne, a wentylacja i natlenie­nie wystarczające. Wszystkim pacjentom we wstrząsie należy podać tlen. Uwaga: Zawsze lepiej zaintubować za wcześnie niż za późno. Trzeba za­pewnić dostęp do żyły i podać 500 ml płynu krystalicznego (roztwór soli fizjologicznej lub roztwór mleczanowy Ringera), o ile pacjent nie ma wady wrodzonej serca (patrz podrozdział 1.6). Pacjenta kładzie się płasko w po­zycji na plecach (wartość pozycji Trendelenburga jest tu sporna).

Leczenie zaburzeń częstości akcji serca zostało omówione w pod­rozdziale 1.8. Zazwyczaj wstrząs nie występuje, jeśli częstość akcji serca mieści się w zakresie od 50 do I60 uderzeń/min.

Zanim zastosuje się leki, wazopresyjne, należy przywrócić prawidłową objętość wewnątrznaczyniową. Krytyczny spadek objętości krwi krążącej występuje w większości typów wstrząsów. Wybór płynów stosowanych w resuscytacji jest sprawą kontrowersyjną, jednak większość lekarzy zajmują­cych się medycyną ratunkową preferuje stosowanie na początku krysta­loidów (sól fizjologiczna lub mleczanowy płyn Ringera). Wskazane jest podawanie płynu w dawkach wzrastających od 250 do 500 ml aż do uzyska­nia całkowitej dawki 2000 ml, unikając przewodnienia i jatrogennej zasto­inowej niewydolności serca. Ilość podawanego płynu ustala się na podsta­wie kryteriów klinicznych (stan psychiczny, ciśnienie tętnicze krwi, szmery oddechowe, ilość moczu wydalanego w jednostce czasu) i wyników pomia­ru centralnego ciśnienia żylnego, (jeżeli istnieje możliwość dokonania takie­go pomiaru). Pacjenci, u których stwierdza się zbyt niskie wartości ciśnienia tętniczego krwi pomimo właściwej podaży płynów, mogą wymagać leków wazopresyjnych. Należy rozważyć podanie norepinefryny (Levonor) we wlewie od 0,5 do 30 μg/min lub dopaminy we wlewie kroplowym w dawce od 5 do 20 μg/kg m.c./min.

Zaburzone funkcjonowanie pompy zmniejsza także pojemność minuto­wą serca i może prowadzić do wstrząsu. Leczenie uzależnione jest od etiologii. Można stosować dobutaminę w dawce od 2,5 do 10 μg/kg m.c./min dożylnie. Obniżenie kurczliwości mięśnia sercowego może być też spowo­dowane przedawkowaniem niektórych leków.

Zasadniczym postępowaniem przy podejrzeniu wstrząsu wywołanego przez krwotok jest wczesna konsultacja chirurgiczna. Jeżeli pacjent pozosta­je oporny na stosowane leczenie opisane powyżej, należy dokonać ponow­nej oceny jego stanu. Rozważa się alternatywne przyczyny wstrząsu, jak posocznica (patrz podrozdział 9.9), odma opłucnowa anafilaksja, zażycie nieznanych leków, choroba Addisona, niedokrwienie krezki, wstrząs neuro­genny, wstrząs nieodwracalny.

Kryteria hospitalizacji osoby ze wstrząsem

Wszyscy pacjenci we wstrząsie wymagają niezwłocznego przyjęcia na oddział intensywnej terapii; ostre przypadki chirurgiczne (tętniak rozwar­stwiający aorty brzusznej, pęknięcie mięśnia brodawkowatego, pęknięcie przegrody międzykomorowej, ostry brzuch) wymagają natychmiastowego transportu na salę operacyjną.

zrodlo: Medycyna Ratunkowa

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *